Ik werd me laatst bewust van het feit dat ik heel veel beelden in mij heb, beelden van toen ik nog negen was en zonder oordelen en vooroordelen de wereld kon zien, zo helder en fris. Ik heb de behoefte om die beelden te maken. Het is uit liefde voor wat ik zie.

Just recently I became aware that I have a lot of images inside me, images from when I was nine years old and could see the world without judgement or prejudice, so clear and fresh. I sometimes recognise this when I feel the urge to create those images. It also comes from love of the things I see.

Achter mijn huis staat een gebouw en als de volle maan daarin schijnt, in de ramen vervormt het beeld. Dan kan ik daar uren naar kijken, zo gefascineerd als ik ben door deze vormen die dan ontstaan. Die 'vormeloze vormen' die ik gezien heb in die ramen, zijn uitgangspunt voor het maken van de hangvazen.

At the back of my house there’s a building and when the full moon shines into it, it’s reflection is distorted in the window panes. It’s something I can look at for hours on end as I’m so fascinated by these forms that suddenly come into being. These “formless” forms that I saw in the window panes are the starting point for my hangingvases.

Ik ben gefascineerd door de schoonheid en diversiteit van de verschijningsvormen van deze wereld. Dat wil ik laten zien, en bij diegene die mijn werk zien misschien wel oproepen en delen.

I’m fascinated by the beauty and the diversity of the way the world we live in reveals itself. That’s what I want to show people and, perhaps, evoke for them and share with them when they look at my work.